Dlaczego inaczej?
W żadnej innej dziedzinie medycyny, lekarz nie jest tak blisko drugiego człowieka jak w psychiatrii.
- Rozmawiamy, nie tylko wypytujemy
- Modyfikujemy leczenie, kiedy trzeba, nie kiedy jest czas w grafiku
- Jesteśmy dostępni między wizytami – poprzez e-psychiatrię
- Traktujemy pacjenta jako partnera, nie przypadek
- Diagnoza to nie etykieta – to początek rozumienia siebie
Leczenie to nie tylko leki
- Leki – kiedy są potrzebne
- Współpraca z terapeutami
- Monitorowanie leczenia i kontakt między wizytami
- Opieka nad snem, rytmem dobowym, regeneracją
- Decyzje podejmowane wspólnie z pacjentem
- Podejście holistyczne, nie schematyczne
Czego unikamy?
- Nie traktujemy pacjenta jak numeru w kalendarzu
- Nie oceniamy decyzji pacjenta
- Nie ograniczamy się do „wypisania recepty”
- Nie zostawiamy pacjenta samemu z działaniami niepożądanymi
- Nie narzucamy gotowych rozwiązań
- Nie próbujemy „naprawić” człowieka – chcemy go zrozumieć
Nie lada gnębi mnie troska, abym mógł odwiedzić dalekie źródła i czerpać wskazania szczęśliwego życia.